วันอังคารที่ 14 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2560

ร้านขายของชำหรือร้านโชห่วย (Grocery Store)

ร้านโชห่วยหรือร้านขายของชำ

 เป็นคำที่มาจากภาษาจีนฮกเกี้ยน สำหรับเรียกร้านขายของชำ สะดวกซื้อ สารพัดสิ่ง ที่มักมีลักษณะอยู่ในตึกแถวหนึ่ง ห้อง โดยมากเป็นกิจการเล็กๆ กิจการในครัวเรือน สร้างรายรับเล็กๆ น้อยๆ ใช้ในชีวิตประจำวัน ปัจจุบัน ลดน้อยลงไปมาก เพราะความที่เป็นกิจการเล็กๆ ในครัวเรือน จึงอาจจะมีสภาพเก่า เชย ไม่แตกต่างจากร้านสมัยโบราณ และมีคู่แข่งที่เป็นร้านสะดวกซื้อ ติดแอร์ เปิดตลอดวัน มาแข่งขัน

 


รากศัพท์

 คำว่า โชห่วย ในความหมายของคนไทยคือ ร้านขายของชำ สันนิษฐานว่ามาจากภาษาจีนเขียนว่า 粗货 [1] ออกเสียงจีนกลางว่า "ชู ฮั่ว" ( ชู - 粗 หมายถึง ใหญ่ๆ หรือ หยาบ, ฮั่ว - 货 หมายถึง สินค้า, แปลรวมๆ หมายความว่า มีของขายเยอะแยะมากมาย) ในสำเนียงจีนฮกเกี้ยน ที่เป็นชาวจีนที่มาค้าขายรุ่นแรก ๆ ในไทย แถบปีนัง มาเลย์ และภูเก็ต ออกเสียงว่า โชฮ่วย หรือ ชุกห่วย

คำว่าโชห่วย ยังออกเสียงใกล้เคียงกับคำว่า จับห่วย (雜貨) หรือ แป๊ะห่วย (百貨) ที่ใช้เรียกร้านขายของชำ ในสำเนียงแต้จิ๋ว ที่เป็นคนจีนจากเมืองแต้จิ๋วที่อพยพเข้ามาในไทยในช่วงสงคราม ในขณะที่ภาษากวางตุ้งจะอกเสียงว่า จับฟอ

ขณะที่ ดร.อนันต์ เหล่าเลิศวรกุล แห่งคณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย สันนิษฐานว่าคำนี้มาจากการผสมคำระหว่างคำว่า "Show" ในภาษาอังกฤษ กับคำว่า "ห่วย" ซึ่งหมายถึง แย่, เลว, ไม่ดี ในภาษาไทย แล้วเผอิญเสียงไปพ้องกับภาษาฮกเกี้ยนมากกว่า[2]

ทั้งนี้เมื่อวันที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2556 [3] นายณัฐวุฒิ ใสยเกื้อ รัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงพาณิชย์ มีความคิดที่จะวางแผนการเปลี่ยนชื่อเรียกจากคำว่า โชห่วย มาเป็น โชสวย โดยระบุว่าคนในปัจจุบันไม่ทราบแล้วว่าโชห่วยมีความหมายว่าอะไร การเรียกเช่นนี้จะทำให้คนเข้าใจว่าโชห่วยหมายความว่าเป็นร้านที่จัดโชว์ สินค้าห่วย ไม่มีความสวยงาม และมีแผนในการให้กู้สินเชื่อเพื่อให้นำมาปรับปรุงร้านค้าให้มีความสวยงามมาก ขึ้นเพื่อให้ตรงตามคำใหม่ที่แปลว่าโชว์สวยงาม



เครดิต https://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B9%82%E0%B8%8A%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%A7%E0%B8%A2

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น